了得網文學_印度尼西亞現當代文學作品選讀

編輯推薦

本書介紹印度尼西亞現當代文學的概貌和成就，凸顯印度尼西亞文學不同時期的藝術風格和語言特色，對開闊讀者的文學視野，提高讀者的文學素養和鋻賞能力，深化對印度尼西亞歷史、社會和風土人情的認識，大有脾益。
該書的編寫符合教學規律，具有實用性和客觀性強的特點。鋻於國內市場上還未有涉及印尼文學作品選讀的出版物，因此該書的出版對於豐富國內印尼語教學的內容而言無疑具有重要的現實意義。

內容簡介

本教材以印度尼西亞現當代文學的發展脈絡、各種文學思潮和文學現像的演進變化為線索進行編寫。所選作家和作品大都是在印度尼西亞現當代文學史上不同程度地產生過影響的著名作家及其代表作品，能反映出印度尼西亞文學不同時期的藝術風格和語言特色，能使讀者更全面、更客觀地了解印度尼西亞現當代文學的概貌和成就，並開闊文學視野，提高文學素養和鋻賞能力，深化對印度尼西亞歷史、社會和風土人情的認識。
本教材每課內容由作品導讀、原作賞析、生詞解析、作家簡介、作品評析、思考與練習等幾部分組成。適用於具有一定印尼語水平的學習者，可作為大學印尼語專業三、四年級學生的教材，也可供具有中等印尼語水平的自學者和文學愛好者閱讀。

作者簡介

唐慧，1971年8月生，雲南曲靖人。1994年畢業於jfj外國語學院，1998年和2002年先後在北京大學獲碩士學位和博士學位，現為jfj外國語學院副教授，碩士生導師。主要從事印度尼西亞語言文化的教學和科研工作。主要著作有《印度尼西亞歷屆政府華僑華人政策的形成與演變》、《印度尼西亞研究》、《印度尼西亞概論》、《馬來古典文學史》（譯著）等；主持或合作編寫的教材和工具書包括《印尼漢翻譯教程》、《印度尼西亞語應用文寫作教程》、《印度尼西亞語口語教程》、《印度尼西亞語100句》、《印尼漢漢印尼經貿詞典》、《印度尼西亞語外來語縮略語詞典》等。在《世界民族》、《東南亞研究》、《國外文學》、《jfj外國語學院學報》等刊物發表學術論文30餘篇。

DAFTAR ISI
Pelajaran 1 Azab dan Sengsara, Merari Siregar
Pelajaran 2 Sitti Nurbaya, Marah Rusli
Pelajaran 3 Salah Asuhan, Abdul Muis
Pelajaran 4 Layar Terkembang, S. Takdir Alisjahbana
Pelajaran 5 Belenggu, Armijn Pane
Pelajaran 6 Puisi-puisi Sebelum PD II
Pelajaran 7 Corat-coret di Bawah Tanah, Idrus
Pelajaran 8 Aku, Chairil Anwar
Pelajaran 9 Atheis, Achdiat K. Mihardja
Pelajaran 10 Jalan Tak Ada Ujung, Mochtar Lubis
Pelajaran 11 Pada Sebuah Kapal, Nh. Dini
Pelajaran 12 Kooong, Iwan Simatupang
Pelajaran 13 Telegram, Putu Wijaya
Pelajaran 14 Bumi Manusia, Pramoedya Ananta Toer
Pelajaran 15 Anak Semua bangsa, Pramoedya Ananta Toer
Pelajaran 16 Ronggeng Dukuh Paruk, Ahmad Tohari
Pelajaran 17 Para Priyayi, Umar Kayam
Pelajaran 18 Laskar Pelangi, Andrea Hirata
Daftar Pustaka

中文目錄
課多災多難麥拉裡希裡格爾
第二課西蒂努爾巴雅馬拉魯斯裡
第三課錯誤的教育阿卜杜爾慕依斯
第四課揚帆達迪爾阿裡夏巴納
第五課枷鎖爾敏巴奈
第六課戰前現代詩歌
第七課地下隨筆伊德魯斯
第八課我凱利爾安瓦爾
第九課無神論者阿赫迪亞特卡爾達米哈查
第十課路漫漫莫赫達爾魯比斯
第十一課在船上恩哈蒂妮
第十二課戈翁伊萬西馬杜邦
第十三課電報布杜威查雅
第十四課人世間普拉姆迪亞阿南達杜爾
第十五課萬國之子普拉姆迪亞阿南達杜爾
第十六課月暈阿赫瑪多哈裡
第十七課士紳門第烏瑪爾卡亞姆
第十八課天虹戰隊安德烈亞伊拉達

參考書目

媒體評論

Azab dan Sengsara mengisahkan suatu tragedi percintaan dari dua orang anak muda Mandailing (Batak) yang sudah berkasihan sejak kecil. Aminuddin dan Mariamin, dua tokoh utama dalam roman ini, sebenarnya masih berkeluarga. Bapak Mariamin bersaudara dengan ibu Aminuddin. Maka sejak kecil kedua orang itu sudah bergaul erat dan wajar kalau mereka akan melanjut ke sungai asmara setelah meningkat dewasa. Tapi nasib malang menimpa Mariamin. Ayahnya yang berbudi buruk itu telah menyeret keluarganya ke jurang kemiskinan. Dan setelah keluarga Mariamin jatuh miskin, ayah Aminuddin menjadi keberatan untuk mengambil Mariamin sebagai mantunya. Ia mencarikan untuk anaknya sorang gadis yang dianggapnya lebih pantas martabatnya dan dipaksakan kepada Aminuddin yang tidak menduga sama sekali. Aminuddin tidak berani dan tidak kuasa melawan kehendak orang tuanya. Ia terpaksa kawin dengan gadis bukan pilihannya. Kemudian Mariamin yang malang itu pun dikawinkan ibunya dengan seorang laki-laki yang tidak dikenalnya. Dan yang lebih celaka adalah bahwa lakinya itu telah mendapat penyakit kotor. Aminuddin mendengar kabar bahwa Mariamin berada di Medan, maka ia datang berkunjung. Hal itu telah menimbulkan cemburu laki Mariamin. Mariamin dipukulinya dan akhirnya ia tak tertahan lagi, minta bercerai dan kembali ke kampung halamannya dengan membawa aib dan malu, sebab menurut adat perempuan yang diceraikan suaminya amatlah hinanya. Bagaimana nasib Mariamin selanjutnya tak sukar dibayangkan. Ajal sudah menanti, tak dapat tidak ia mesti menjadi korban adat yang sudah kuno itu. Rupanya si pengarang sangat bersimpati kepada Mariamin tapi merasa tidak berdaya untuk memperbaiki nasibnya. “Kalau sekiranya persahabatan kedua anak muda itu, persahabatan dari waktu anak-anak sehingga besar, bertambah rapat, kalau sekiranya jiwa manusia yang kedua itu dipadu menjadi satu, sudah tentu bertambah dua orang manusia di atas dunia ini yang hidup beruntung serta bersenang hati.” Demikian si pengarang mengakhiri kisahnya dengan mengajukan harapannya, tapi itu hanya jika sekiranya saja, satu himauan yang lemah!

在線試讀

AZAB DAN SENGSARA
oleh Merari Siregar

作品導讀
自十七世紀初逐步淪為荷蘭殖民地開始，印尼文學就一直停留在封建舊文學的階段裹足不前。荷蘭殖民者隻顧竭澤而漁，加強對殖民地的經濟壟斷和掠奪，在相當長的一段時間內不重視對當地人的教育，西方文化和文學對印尼文學幾乎無影響可言，加之頻仍的殖民戰爭的摧殘，印尼文學基本處於停滯狀態。進入二十世紀以後，打著“道義政策”旗號的殖民者纔把目光投向教育，使新型知識分子的產生成為可能。他們大部分出生於封建貴族地主家庭，受西式教育和西方文化影響後，開始了個性意識的覺醒，日益感到與本民族的舊封建意識和傳統習俗格格不入。而他們首先力求擺脫的是封建禮教，尤其是在婚姻問題上對個人的束縛。這樣的社會背景為為印尼現代文學的產生在思想內容和形式方面準備了條件，也為它孕育了一批作家，以反封建習俗和強迫婚姻為基本主題、宣揚個性自由的文學作品應運而生，並風行一時。
在這樣的歷史背景下，麥拉裡希裡格爾用“高級馬來語”所創作的印尼部個人反封建小說《多災多難》（Azab dan Sengsara）於1920年問世了。作者在小說中通過一對青年人的愛情和婚姻悲劇，對封建包辦婚姻表示了心中的不滿。小說的主人公阿米努丁和瑪麗婭敏從小青梅竹馬，長大後成為相親相愛的戀人。阿米努丁離家到棉蘭工作時，與瑪麗婭敏立下了山盟海誓，非她不娶。後來瑪麗婭敏家道中落，阿米努丁的父母便嫌棄她，為兒子另外物色門當戶對的媳婦。阿米努丁雖然感到非常失望和痛苦，但不敢違抗父母之命，隻好忍氣吞聲地接受命運的擺布。瑪麗婭敏更為不幸，她被迫嫁給了一個浪蕩子後不斷受到虐待，後帶著被丈夫遺棄的壞名聲回到自己的家鄉，不久便郁郁而死。
在小說中，面對封建舊習俗的壓迫和摧殘，阿米努丁和瑪麗婭敏表現出的是軟弱和屈服，這也是作者對當時的社會現實充滿無奈和遺憾的真實寫照。以悲劇形式來表現反封建的主題，這是初期的個人反封建小說的共同特點。作為早期印尼現代文學的一個組成部分，個人反封建文學盡管沒有把反封建與反殖民聯繫起來，但它反映了新舊之間的矛盾和思想衝突，反映了新一代知識分子對封建傳統的不滿和覺醒意識，其進步意義不可否認。
原作賞析
Ⅵ Makin jauh
Hal ihwal penduduk rumah kecil yang di pinggir sungai Sipirok itu telah kita maklumi. Siapa Mariamin, siapa ayah bundanya, telah dikenal benar-benar. Jadi tiadalah kita heran lagi, apa sebabnya si ibu bersusah hati, waktu ia sakit itu, sebagai sudah tersebut pada awal ceritera ini. Nyawa manusia tiada dapat ditentukan kalau ia mati, apa pulakah jadi anak yang dua itu? Yang dipikulnya pun telah berat sejak suaminya meninggal dunia. Harta habis, bangsa pun hilang. Akan tetapi si ibu seorang perempuan yang sabar dan keras hati. Beban itu dipikulnya dengan pikiran yang tenang. Karena, meskipun hidupnya di dunia ini makin sengsara, hatinya pun makin tetap juga dan imannya bertambah teguh. Sekalipun penanggungannya yang berat itu diserahkannya kepada Tuhan yang pengasih, karena tahulah ia, bahwa di dunia ini suatu pun tiada yang kekal. Mereka anak-beranak dalam kemelaratan, siapa tahu besok lusa datang perubahannya. Meskipun kesenangan itu tiada diperoleh di atas dunia ini, tentu kita makin cinta kepada kesenangan, yang diterima umat Allah yang percaya kepadanya pada hari yang kemudian. Sebab memikirkan itulah si ibu bertambah-tambah asyiknya berbuat ibadat, dan ke dalam hati anaknya ia selalu menanam biji pengajaran agama, karena ia tahu, bahasa agama itulah yang menjadi tembok batu tempat kita berdiri di waktu banjir dan air pasang. Agama itulah yang memberi tenaga bagi kita akan memikul beban kehidupan kita. Agama itulah yang menghiburkan hati kita yang gundah gulana sebab keazaban dunia, karena firman Tuhan kita ketahui, bahasa hidup di dunia yang sengsara itu akan bertukar dengan kesenangan yang kekal di akhirat. Harapan akan kesenangan di akhirat, tempat bersuka-cita itulah menjadikan kita terhibur, meskipun air mata kita di bawah langit ini acap kali tercur-cur.
Memang berat tanggungan ibu yang saleh itu. Sebenarnyalah itu, waktu suaminya hidup dan sepeninggal dia. Bukankah banyak yang dideritanya karena suaminya? Akan tetapi meskipun demikian lebih suka jugalah ia, kalau mimpinya itu tiada kejadian. Benarlah sekarang apa yang dimimpikannya itu: “Gempa amat kuat, tanah menelan suaminya, kekayaan habis semua, hanya ia bertiga dengan anaknyalah yang tinggal.” Akan tetapi tak guna duduk bercintakan itu, karena takdir Allah atas hambanya tak dapat ditolak.
Karena suaminya tiada lagi, harta bendapun tiada yang tinggal, terpaksalah si ibu membanting tulang akan mencahari nafakah, sesuap pagi dan sesuap petang, untuknya anak-beranak. Tiadalah malu ia mencahari upahan, pada waktu mengerjakan sawah, misalnya menyiangi, mengirik padi dan lain-lainnya, karena tahulah ia, bahasa pekerjaan yang halal itu tiada menghinakan orang. Dua tahun sudah mereka itu bersakit-sakit, sekalipun belum pernah mereka kekurangan makan, karena usaha si ibu itu dan berkat Tuhan yang memelihara makhluknya. Pakaian anaknya pun adalah dengan secukupnya juga, tiadalah nampak di mata orang, bahasa mereka itu orang melarat. Mariamin anak gadis yang muda remaja itu pun tiadalah malu, sebagai kebiasaan anak gadis di Sipirok, bekerja mencahari upahan. Ibunya acap kali berkata: “ Riam, tinggallah anakku di rumah, ibu masih hidup, cukuplah ibu sendiri mencari makan kita.”

商品搜索

商品分类

【醫學】

【各大出版社】